Na zacienionych stronach kraterów i gór na księżycu, znaleziono wodę w znacznie większych stężeniach, niż szacowano.
Wszystko to w ramach nowych badań, gdzie po raz pierwszy stworzono szczegółową mapę dystrybucji wody na księżycu. Mapa została utworzona dzięki (nieczynnemu już) Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (SOFIA).
Podczas gdy NASA przygotowywała się do wysłania z powrotem na Księżyc w ramach misji księżycowej Artemis, zidentyfikowano trzynaście potencjalnych stref lądowania w pobliżu księżycowego bieguna południowego.
„Nasza powszechna wiedza z ery Apollo, że Księżyc jest suchy jak kość, była błędna” – powiedział Paul Lucey, profesor na Uniwersytecie Hawajskim w Mānoa i współautor artykułu. „Już wiemy, że jest źle, ale pytanie brzmi, jak bardzo”.
Dzięki wyraźnym, możliwym do zidentyfikowania cechom księżyca wyznaczonym przez dane dotyczące wody, badanie dostarcza wskazówek na temat tego, w jaki sposób woda może poruszać się po powierzchni Księżyca, szczególnie w pobliżu jego bieguna południowego, czyli niezwykle ważnego obszaru do eksploracji kosmosu.
Nowa mapa obejmuje około jednej czwartej powierzchni Księżyca zwróconej w stronę Ziemi poniżej 60 stopni szerokości geograficznej i rozciąga się do bieguna południowego Księżyca.
Biorąc pod uwagę duży obszar, naukowcy mogli łatwo określić, w jaki sposób woda odnosi się do cech powierzchni na Księżycu, unikając światła słonecznego i preferując obszary zimne.
„Patrząc na dane dotyczące wody, możemy rzeczywiście zobaczyć krawędzie kraterów, poszczególne góry, a nawet różnice między dzienną i nocną stroną gór, dzięki wyższemu stężeniu wody w tych miejscach” – stwierdził Bill Reach, dyrektor SOFIA Science Center w NASA Ames Research Center w Dolinie Krzemowej w Kalifornii i główny autor badania, które zostało zaprezentowane na konferencji Lunar and Planetary Science Conference 2023.
Obecne odkrycie, wraz z dwoma wcześniejszymi wynikami SOFIA dotyczącymi ilości i rozmieszczenia wody na oświetlonej słońcem powierzchni Księżyca, śledzi unikalną sygnaturę świetlną wody.
Woda z Księżyca jest obecna w glebie i można ją znaleźć w postaci kryształków lodu lub cząsteczek wody chemicznie związanych z innymi materiałami.
Zamiast określać bezwzględną ilość wody w regionie, naukowcy porównali dane uzyskane wokół bieguna południowego Księżyca ze stosunkowo suchym regionem referencyjnym w pobliżu równika Księżyca, aby zobaczyć, jak zmienia się jego obfitość.
Woda została znaleziona w większych stężeniach na zacienionych zboczach kraterów i gór. „Dzięki tej mapie danych SOFIA i innym, które mają nadejść, przyglądamy się, jak woda koncentruje się w różnych księżycowych warunkach środowiskowych” – powiedział Casey Honniball, członek zespołu naukowego VIPER w Centrum Lotów Kosmicznych NASA Goddard, który był zaangażowany w prace.
„Ta mapa dostarczy cennych informacji dla programu Artemis na temat potencjalnych obszarów poszukiwawczych, ale zapewni również kontekst regionalny dla przyszłych misji naukowych, takich jak VIPER”.
Oprócz regionu południowego, dla którego stworzono nowe wyniki map, w archiwum znajdują się obserwacje SOFIA dotyczące miejsc związanych z innymi misjami, które są obecnie analizowane.
Misje NASA związane z Artemidą będą skierowane zarówno na regiony polarne, jak i niepolarne, w tym Lunar Trailblazer, który będzie krążył wokół Księżyca, aby sporządzić mapę jego grup hydroksylowych i wody.
NASA wciąż próbuje zrozumieć, skąd może pochodzić woda na Księżycu. NASA jest pewna, że księżyc zawiera znacznie więcej wody niż kiedyś sądzono.