Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego czapki zimowe mają pompony? Okazuje się, że ta modna dekoracja miała w przeszłości bardzo praktyczne zastosowanie.
Czapka to przedmiot, który powinien mieć absolutnie każdy. W końcu nic tak dobrze nie ochroni uszów przed mrozem, jak ciepła zimowa czapka. Ten praktyczny przedmiot dostępny jest w wielu rozmiarach, kształtach i kolorach. Wiele z czapek może mieć też doszyte ozdoby. Jedną z nich jest pompon na czubku czapki. Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego lub skąd wziął się ten pompon?
Okazuje się, że początkowo czapki z pomponami nosiły tylko określone grupy osób, a pompony były specjalnie dla nich szyte. Wszystko zaczęło się w Skandynawii.
Skandynawski pompon
Historia pomponów zaczęła się w Skandynawii i sięga czasów Wikingów. Bóg wikingów Freyr jest przedstawiony w kapeluszu lub hełmie z pomponem na statuetce odkrytej w 1904 roku na farmie Rällinge w Södermanland w Szwecji. W artykule napisanym przez archeologa Neila Price’a, zawartym w tekście „Old Norse Religion in Long-Term Perspectives: Origins, Changes & Interactions”, Price tłumaczy, że wszystkie elementy stroju Freyra były celowe i mają odpowiednie znaczenia. Obecność pompona na nakryciu głowy Freyra może mieć również związek z techniką, jaką wówczas szyto. Pompon mógł zakrywać szwy pozostałe po łączeniu nakrycia techniką nåle (sposób tworzenia tkanin poprzedzający robienie na drutach).
Pompon znakiem rozpoznawczym
Po skandynawskich wikingach przyszła pora na żołnierzy, duchownych i marynarzy.
Europejscy żołnierze nosili nakrycia z pomponami, które oznaczały, do jakich pułków należeli i jaki stopień mieli. W Rzymie duchowni nosili czapki zwane biretami. Kolor pomponu wieńczącego biret oznaczał tytuł i klasę noszącego. Z kolei marynarze nosili nakrycia z pomponami z bardzo praktycznego powodu. Chcąc chronić się przed uderzeniem głową w ciasnych przestrzeniach lub podczas sztormu.